Sjoukje experimenteert met verpakkingsmogelijkheden voor landbouwproducten bij KITA
Sjoukje studeert ‘food innovation’ in Den Bosch. Ze volgt momenteel haar stage bij KITA, onze partner in Kumasi, Ashanti Region, Ghana. KITA staat voor Kumasi Institute for Tropical Agriculture. Sjoukje werkt aan de ontwikkelingen van duurzame verpakkingsmogelijkheden voor landbouwproducten.
Hieronder kun je lezen over haar mooie ervaringen in Ghana, zowel met het project alsook met de mensen in Ghana en haar verwonderingen over de zo totaal andere wereld.
KITA, Kumasi Institute of Tropical Agriculture
Dinsdag 14 mei 2019, Sjoukje Lantinga
Naar Afrika gaan, nee dat wilde ik zeker niet. De cultuur en persoonlijke ontwikkeling die ik zou doormaken hebben me overgehaald om toch te gaan. Inmiddels zit ik al 2,5 maand van de 5 in Ghana en het is geweldig!
In Ghana loop ik voor mijn opleiding Packaging Design aan de HAS Hogeschool in Den Bosch, stage bij Kumasi Institute of Tropical Agriculture (KITA). Deze school die Ghanezen opleidt tot boer, wil voorloper zijn als het gaat om duurzame ontwikkeling. Ik houd me bezig met het ontwikkelen van een duurzaam, natuurlijk, biologisch afbreekbaar verpakkingsmateriaal voor de producten die KITA cultiveert en verkoopt in The Green Market, een klein supermarktje bij de campus.
Voor het bepalen welke natuurlijke materialen ik wilde gebruiken voor mijn experimenten hield ik 30 interviews met marktverkopers op verschillende plekken in Kumasi naar hoe ze vroeger voedsel verpakten vóór de komst van plastic. Bijna niemand had ooit van een biologisch afbreekbare verpakking gehoord waardoor ik mijn vragen moest versimpelen. Ook had ik een vertaler nodig want bijna niemand sprak Engels. Het was erg tof om de markt op te gaan en op deze manier de stad te leren kennen! Het onderzoek werd aangevuld door observatie bij KITA naar afvalmaterialen waar mogelijk een verpakking van gemaakt kon worden. De materialen waar ik nu mee experimenteer zijn kokosnootvezels (de bruine buitenkant van een kokosnoot die ik gewoon van de grond kan rapen), papierpulp (van eierdozen) en plantain bladeren. Ik experimenteer met verschillende vormen, hoeveelheden lijm en pas verschillende technieken toe. De lijm maak ik van zetmeel van cassave wortels. Het proces gaat als volgt (met de hand): cassave schillen, wassen in water, in stukken snijden, machinaal vermalen tot pulp, pulp mengen met water, dit mengsel zeven in een muskietennet, het opgevangen water 24 uur laten staan zodat het zetmeel naar de bodem kan zinken, oppervlakte water afgieten en het overgebleven witte goedje drogen in de zon tot het vocht verdampt is. Dit zetmeel kook ik met water tot een lijmerige massa ontstaat en kan gebruikt worden als bindmiddel voor mijn materialen. Een flink karweitje maar gelukkig krijg ik veel hulp van studenten! Het project geeft ontzettend veel energie en het is gaaf om te zien wat je met natuurlijke materialen en middelen kan creëren om een stap te zetten in het plastic probleem.
Het leven hier is erg relaxed (soms wat te relaxed) en de mensen zijn ontzettend behulpzaam en vriendelijk. Doordeweeks werk in aan mijn project en verblijf ik in een gastgezin aan de overkant van de straat. In de weekenden ga ik graag op reis, ontdek ik nieuwe dingen en doe ik rijke ervaringen op. In Ghana is elke dag een verrassing, je weet nooit wat je tegenkomt of gaat gebeuren en dat maakt het juist zo leuk. De beste manier om Ghana te ervaren in een notendop is rijden in trotro’s (omgebouwde busjes die als vervoersmiddel dienen en veel te klein zijn voor de lengte van een Nederlander waardoor je met je knieën tegen de stoel voor je aanzit en bij elke drempel met je kop tegen het plafond knalt). Er zit een “mate” in de bus die als een valse kanarie uit het raam hangt, de eindbestemming roept en probeert mensen in zijn busje te krijgen. De gemiddelde snelheid is 50 km per uur en met een beetje geluk zit je niet op een weg met gaten en kuilen waardoor je misschien 80 kan rijden, maar veel harder gaat het niet. Geen wonder dat je 5 uren spendeert in een trotro over een afstand van 2 kilometer.
Ik geniet hiervan, gewoon omdat ik dit met mijn westerse achtergrond dit niet kan begrijpen 😊 Ja, Ghana is een geweldige ervaring en ik ben blij en dankbaar dat ik de keuze heb gemaakt om te gaan.
Op Polar Steps houdt Sjoukje ook nog een reisweblog bij.
